Lancia Aprilia

Lancia Aprilia

Η Lancia Aprilia, το κύκνειο άσμα του Vincenzo Lancia, αποτέλεσε την αυγή μιας νέας εποχής για την εταιρεία, αλλά και έναν από του θεμέλιους λίθους στους οποίους στηρίχθηκε ο μύθος της.

 

 

Για τη Lancia, η Aprilia, σηματοδοτεί την ολοκλήρωση μια εποχής και ταυτόχρονα την αφετηρία μιας νέας. Σε τεχνολογικό επίπεδο αποτελεί ένα από τα πλέον προηγμένα και ταυτόχρονα ραφιναρισμένα σε κάθε επίπεδο αυτοκίνητα όλων των εποχών. Με αυτοφερόμενο αμάξωμα, έναν συμπαγή κινητήρα διάταξης V, ανεξάρτητη ανάρτηση σε όλους τους τροχούς και εξαιρετική αεροδυναμική απόδοση, ακόμα και η μικρότερη λεπτομέρεια για την Aprilia ήταν πολύ σημαντική. Αναμφίβολα αποτελεί ένα από τα εξαιρετικότερα δείγματα σύνθεσης στιλ, τεχνολογικής καινοτομίας, αλλά πολυτέλειας στην ιστορία του αυτοκινήτου.

 

 

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920, η εφεύρεση των τούνελ αεροδυναμικής έρευνας, επέτρεψε στους σχεδιαστές αυτοκινήτων για πρώτη φορά να αναζητήσουν νέα επίπεδα απόδοσης από τα οχήματα. Στις Η.Π.Α. το «streamline design» εξελισσόταν με ραγδαίους ρυθμούς, αρχικά στα αεροπλάνα, στη συνέχεια στα τρένα και τέλος στα αυτοκίνητα, με τις νέες δημιουργίες να επιτυγχάνουν μεγαλύτερες ταχύτητες, αλλά κυρίως να κάνουν μια πολύ έντονη δήλωση με τη σχεδίαση τους.

 

 

Η Aprilia ως σύμβολο μοντερνισμού

 

 

Στην Ιταλία το νέο κίνημα έφτασε τη δεκαετία του 1930 αποτελώντας ένα σύμβολο μοντερνισμού. Η Aprilia αποτελούσε ένα δείγμα αυτής της φιλοσοφίας, αλλά σε αντίθεση με το Αμερικανικό στιλ, ακολουθούσε μια πιο λιτή και εστιασμένη στο σκοπό προσέγγιση. Ο Vincenzo Lancia για το νέο του –και όπως αποδείχθηκε τελευταίο του- δημιούργημα εμπιστεύθηκε τον σχεδιαστή Battista Falchetto, του οποίου είχε λάμψει το ταλέντο κατά τη σχεδίαση της εκθαμβωτικής Lambda. Για την Aprilia επιλέχθηκε μια αισθητικά λιτή προσέγγιση, με καθαρές γραμμές και εστίαση στη βελτίωση της αεροδυναμικής. Η μάσκα και το παρμπρίζ είχαν ελαφριά κλίση, ενώ στο σχήμα «αυγού» -το οποίο εκείνη την εποχή θεωρούνταν η πλέον αποτελεσματική επιλογή από αεροδυναμική άποψη- έδιναν ένα ξεχωριστό χαρακτήρα στο μοντέλο.

 

 

Το αεροδυναμικό κάλυμμα του κινητήρα ήταν αποτέλεσμα της εφαρμογής ενός καινοτόμου και εξαιρετικά συμπαγούς τετρακύλινδρου κινητήρα διάταξης V, προπομπού του πρώτου V6 μαζικής παραγωγής που θα παρουσίαζε η μάρκα λίγα χρόνια αργότερα με την Aurelia. Ο κινητήρας ήταν κατασκευασμένος από ελαφρύ κράμα μετάλλου, ενώ χάρη στη μικρή περιεχόμενη γωνία κινούσε τις βαλβίδες μέσω ενός μόνο κεντρικού εκκεντροφόρου επικεφαλής. Με χωρητικότητα μόλις 1.352κ.εκ. απέδιδε 48 ίππους, ενώ χάρη στο χαμηλό βάρος της Aprilia που δεν ξεπερνούσε τα 850 κιλά και τον κορυφαίο για την εποχή συντελεστή αεροδυναμικής απόδοσης (0,47), επιτάχυνε την Aprilia μέχρι τα 125χλμ./ώρα.

 

 

Ποιότητα και στιλ στο μέγιστο βαθμό

 

 

Παράλληλα, η Aprilia αποτελούσε ένα αυθεντικό δείγμα αριστοκρατικής έκφρασης του Πιεμόντε, όπου όλα τα στοιχεία απέπνεαν ποιότητα και στιλ. Το πιο διάσημο χαρακτηριστικό του μοντέλου αναμφίβολα ήταν οι τέσσερις πόρτες με την απουσία μεσαίας κολώνας, ενώ και οι σύνδεσμοι των θυρών με το αμάξωμα ήταν κρυμμένοι για λόγους αισθητικής, αλλά και αεροδυναμικής απόδοσης. Στο εσωτερικό τα εντυπωσιακά όργανα με τα γεωμετρικά μοτίβα ταίριαζαν απόλυτα με το τετράγωνο ρολόι, αλλά και τις πολυτελείς επενδύσεις που κάλυπταν εκτός των άλλων την οροφή και τις πόρτες.

 

 

Παρά τον πολυτελή της χαρακτήρα, η Aprilia ξεχώριζε για το χαμηλό της βάρος, κυρίως λόγω του αυτοφερόμενου αμαξώματος, το οποίο είχε παρουσιάσει για πρώτη φορά η Lancia με τη Lambda τη δεκαετία του 1920 εφαρμόζοντας μια καινοτομία που προσέφερε σημαντικά οφέλη σε επίπεδο ακαμψίας, βάρους και όγκου και σήμερα αποτελεί την πάγια αρχιτεκτονική που ακολουθούν τα σύγχρονα επιβατικά αυτοκίνητα. Αντίστοιχα καινοτόμα ήταν και η ανάρτηση της Aprilia, η οποία ήταν ανεξάρτητη και στους τέσσερις τροχούς και χάρη στις ρυθμίσεις της προσέφερε καλύτερη πρόσφυση και άνεση από οποιοδήποτε ανταγωνιστικό μοντέλο.